Το σχόλιο της ημέρας από την σελίδα ΑΟ Τρίκαλα Στατιστικά & Ιστορία:
Τι να πρωτογράψει κανείς για το σημερινό παιχνίδι; Πώς μπορείς να περιγράψεις σε κάποιον που δεν το είδε για την απίθανη “κλοπή” που έκανε σήμερα ο ΑΟ Τρίκαλα;
Ο ΑΟΤ ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο, είχε 3 καλές ευκαιρίες τις οποίες δεν εκμεταλλεύτηκε και το πλήρωσε. Ένα ανόητο και αχρείαστο πέναλτι έδωσε ένα προβάδισμα που δεν δικαιούνταν οι γηπεδούχοι και απογοήτευσε την ομάδα. Η κατάσταση χειροτέρεψε στο δεύτερο ημίχρονο. Τα Χανιά άσκησαν ασφυκτικό πρέσινγκ, ο ΑΟΤ δε μπορούσε να βγάλει την μπάλα από την περιοχή, οι χώροι έμοιαζαν όλοι κλειστοί.
Αν πρέπει να εντοπίσουμε το ένα σημείο που γύρισε τούμπα το ματς, τότε λογικά πρέπει να εστιάσουμε στην αλλαγή στο 72′: ο στόπερ Κεχαγιάς βγήκε για να μπει ο χαφ Ελευθεριάδης. Ο ΑΟΤ κέρδισε μέτρα στο γήπεδο και πήρε μερικά φάουλ που έφεραν κόσμο στην αντίπαλη περιοχή. Το βγαίνω-δεν βγαίνω του Κουτζαβασίλη έδωσε τη δυνατότητα στο Σουλιώτη να εξιλεωθεί για το πέναλτι που έκανε και να ισοφαρίσει. Οι γηπεδούχοι σοκαρίστηκαν και ο ΑΟΤ ολοκλήρωσε την επική ανατροπή μέσα σε περίπου 94 δευτερόλεπτα με μία φανταστική προσπάθεια και κάθετη μπαλιά του Παπαγεωργίου που βρήκε τον Αλμπάνη.
Η άμυνα στο φινάλε ήταν σχεδόν υποδειγματική και εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή στο ματς με τον Ιωνικό. Τα παιδιά κρατούσαν τη μπάλα και έβγαιναν και σε αντεπιθέσεις αντί να διώχνουν όπου βρούνε. Επειδή βέβαια έχουμε μάθει να ζούμε με το αιώνιο χτικιό, έγιναν 1-2 λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στα Χανιά να βγάλουν μία ευκαιρία, ο Γιακουμής όμως έκανε μία μυθική επέμβαση και υπέγραψε έτσι το επικό διπλό.
Όλοι οι παίκτες αξίζουν πολλά συγχαρητήρια αλλά πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στον Κώστα Παπαγεωργίου. Την περασμένη βδομάδα έκανε ίσως το χειρότερό του παιχνίδι με τον ΑΟΤ. Σήμερα ήταν απλά φανταστικός, έφτιαξε και τα δύο γκολ ενώ η κίνηση και η κάθετη μπαλιά για το δεύτερο ήταν εκπληκτική. Τη βάζω ξανά και ξανά στο ριπλέι, η οξυδέρκεια της κίνησης και της πάσας του είναι σκέτη μαγεία.
Πρώτη εκτός έδρας νίκη για φέτος, ένα ματς που θα το θυμόμαστε για πάρα πολύ καιρό.