Μερικές προσωπικές σκέψεις για τη σεζόν που ξεκινά αύριο.
Η περίοδος 2020-21 είναι η πιο δύσκολη και η πιο περίεργη χρονιά στη σύγχρονη ιστορία του αθλητισμού. Η ομάδα πέρασε ένα καλοκαίρι βλέποντας υποβιβασμένους να ζητούν εξίσωση με πρωταθλητές, είναι 10 μήνες στον πάγο, είναι σχεδόν 3 μήνες χωρίς φιλικό και τώρα καλείται να μπει σε ρυθμούς που θυμίζουν NBA. Με αυξημένα έξοδα, με μειωμένα έσοδα.
Ο παράγοντας τύχη στο ποδόσφαιρο παίζει ρόλο όταν πρόκειται για μεμονωμένα αποτελέσματα. Στο τέλος μίας σεζόν συνήθως τα πράγματα εξισορροπούν και ο καθένας παίρνει ότι αξίζει. Φέτος η κατάσταση είναι διαφορετική. Ένα κρούσμα είναι ικανό να αντιστρέψει όλες τις ισορροπίες, να βγάλει σε κίνδυνο τη ζωή ενός αθλητή, να διαταράξει τη φόρμα του, να διαλύσει έναν προγραμματισμό. Φέτος η τύχη θα παίξει έναν διαφορετικό ρόλο. Δεν θα πρόκειται μόνο για ένα δοκάρι, για ένα χαμένο πέναλτι.
Ο στόχος για τον ΑΟ Τρίκαλα φέτος είναι ένας και θα πρέπει να είναι ένας: η παραμονή στην κατηγορία. Είτε αυτή επιτευχθεί άνετα, είτε με γκολ στο 94′ της τελευταίας αγωνιστικής. Ανεξαρτήτως του αν κάποιος δε γουστάρει τις φανέλες ή οτιδήποτε άλλο, η ομάδα στο αγωνιστικό κομμάτι της χρειάζεται στήριξη και ΟΧΙ γκρίνια. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως υπάρχουν δεκάδες άτομα που περιμένουν από την ομάδα να κάνει πρωταθλητισμό, μην συνειδητοποιώντας τις διαφορές μεγεθών και δυναμικής με άλλους συλλόγους στην κατηγορία. Χρειάζεται ρεαλισμός και υπομονή, περισσότερο από ποτέ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πέρυσι ο ΑΟ Τρίκαλα κατέκτησε το πιο δύσκολο πρωτάθλημα στην ιστορία της Γ’ Εθνικής. Η ομάδα και οι σχεδιαστές της αξίζουν την εμπιστοσύνη μας. Θα υπάρξουν κακές ήττες, θα υπάρξουν σάπιες ισοπαλίες, θα υπάρξουν βαρετές νίκες. Σημασία έχει να αναλογιστούμε το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση για όλους, και να πράξουμε ανάλογα.
Όλα θα πάνε καλά.
Το άρθρο προέρχεται από την σελίδα ΑΟ Τρίκαλα – Στατιστικά & Ιστορία